Koha e parashikuar e leximit: 3 minuta
02 tetor 2025
Ajo që duhej të kishte qenë një pushim relaksues në Antalia të Turqisë, u shndërrua në një makth për Agim B.*, një shtetas zviceran me prejardhje shqiptare. Në vend që të regjistrohej në hotel me partneren e tij, ai u mbajt nga policia kufitare, u akuzua si propagandist rus dhe u deportua përsëri në Zvicër. Incidenti i çuditshëm, ka ngritur pyetje në lidhje me identitetin e gabuar, indiferencën burokratike dhe kufijtë e mbrojtjes konsullore.
Një festë e shkuar keq
Gjithçka dukej normale kur Agim B. dhe e dashura e tij mbërritën në Aeroportin e Antalyas të enjten e kaluar pasdite. Çifti mezi priste pushimet nën diellin turk. Partnerja e tij kaloi kontrollin e pasaportave pa vështirësi, por Agimi u ndalua papritur.
Sipas dëshmisë së tyre, roja kufitare skanoi vazhdimisht pasaportën e tij zvicerane, por një alarm vazhdonte të shfaqej në ekran. Kjo menjëherë shkaktoi dyshime. U thirr një oficer policie dhe menjëherë pas kësaj, çifti u mor mënjanë.
Në vend që të priteshin si turistë, ata u drejtuan në një zonë pritjeje të rezervuar normalisht për azilkërkuesit e refuzuar dhe individët që përballeshin me deportim. “Ishte surreale”, kujton Agimi. “Nuk kisha bërë asgjë të gabuar, megjithatë më trajtuan sikur të isha kriminel.”
Akuza për të qenë propagandist rus
Shpjegimi i dhënë nga autoritetet turke e tronditi çiftin: Agimi dyshohet se u raportua si propagandist rus që kishte publikuar video anti-turke në mediat sociale. Problemi? Agimi këmbëngul se mezi poston asgjë në internet, e lëre më përmbajtje politike.
Pavarësisht se paraqiti pasaportën e tij zvicerane, të kaluarën e tij të pastër dhe mungesën e plotë të propagandës online, zyrtarët refuzuan ta rishqyrtonin vendimin. Në vend të kësaj, ai u mor në pyetje dhe u mbajt në harresë, pa asnjë rrugë të qartë për të apeluar ose për t’u mbrojtur.
I mbetur pa ndihmë konsullore
I dëshpëruar, Agimi telefonoi Konsullatën e Përgjithshme Zvicerane në Stamboll. Por në vend të ndërhyrjes së drejtpërdrejtë, ai u referua në linjën e ndihmës së Departamentit Federal të Punëve të Jashtme (FDFA) në Bernë. Për zhgënjimin e tij, atij iu tha se rasti i tij nuk kualifikohej si “emergjencë”.
