Koha e parashikuar e leximit: 2 minuta
22 tetor 2025
Rënia e Venezuelës nuk ndodhi papritur. Ajo është rezultat i një varësie të tepruar nga pasuritë natyrore, keqmenaxhimit ekonomik dhe vendimeve politike afatshkurtra.
Në fillim të shekullit të 20-të, pas zbulimit të naftës, Venezuela u bë një nga eksportueset më të mëdha të saj në botë. Kjo solli pasuri të madhe, por edhe një varësi të rrezikshme nga një industri e vetme, ndërsa sektorët e tjerë ekonomikë u lanë pas dore.
Kur Hugo Chávez erdhi në pushtet në vitin 1999, çmimet e larta të naftës i mundësuan qeverisë të zbatonte programe sociale masive dhe të zgjeronte kontrollin shtetëror mbi ekonomi. Por kur çmimet e naftës ranë në vitet 2014-2016, ekonomia, e pa-diversifikuar, pësoi goditje të rëndë.
Nën udhëheqjen e Nicolás Maduro-s, situata u përkeqësua ndjeshëm. Hiperinflacioni shpërtheu, korrupsioni u thellua dhe miliona venezuelianë filluan të largoheshin nga vendi. Deri në fund të viteve 2010, më shumë se 7 milionë njerëz kishin emigruar, duke krijuar një nga krizat më të mëdha humanitare dhe migratore në historinë moderne të Amerikës Latine.
Ironikisht, Venezuela ende mban rezervat më të mëdha të provuara të naftës në botë. Por sot, shumica e popullsisë përballet me mungesë ushqimi, kujdesi shëndetësor të rrënuar dhe varfëri ekstreme.
