Koha e parashikuar e leximit: 6 minuta
11 shtator 2025
Pak çaste para se të krisma e një arme zjarri të ndryshonte gjithçka, mijëra studentë ishin mbledhur nën qiellin e kaltër të kthjellët në një kolegj idilik në Utah për të dëgjuar një burrë të konsideruar si yll roku në politikën konservatore të kampusit.
Ndërsa 31-vjeçari Charlie Kirk ishte ulur nën një tendë, duke debatuar me kundërshtarët politikë që merrnin radhën e tyre para mikrofonit, shumë njerëz të mbledhur në lëndina brohoritën – dhe disa protestuan. Sekonda më vonë, të gjithë po vraponin të tmerruar.
Aktivisti u godit në qafë nga një plumb, duke u plagosur për vdekje. Episodi u zhvillua ndërsa kamerat filmonin, disa prej të cilave e tregonin vrasjen me detaje të përgjakshme.
Imazhet do të jenë të vështira për t’u harruar – veçanërisht për shumë konservatorë të rinj për të cilët Kirk mbante statusin e një personazhi të famshëm. Udhëheqësi i lëvizjes së tyre, pavarësisht motivit përfundimtar pas vrasjes së tij, tani do të shihet si një martir i kauzës.
Kirk, në të kaluarën, kishte paralajmëruar për atë që ai e quante kërcënim dhune nga kritikët e tij – nga të cilët kishte shumë, duke pasur parasysh stilin e tij provokues të konservatorizmit. Megjithatë, ai ishte i gatshëm të udhëtonte në kampuset e kolegjeve, ku politika shpesh anon nga e majta, dhe të debatonte me të gjithë.
Ai ishte një avokat i të drejtave të armëmbajtjes dhe vlerave konservatore, një kritik i hapur i të drejtave të transgjinorëve dhe një mbështetës i vendosur dhe i palëkundur i Donald Trump. Organizata e tij “Turning Point US” luajti një rol kyç në rritjen e pjesëmarrjes në votues që e bëri presidentin të kthehej në Shtëpinë e Bardhë këtë vit.
Tenda ku u qëllua kishte të stampuar mbishkrimin “më vërtetoni se e kisha gabim”. Ai ishte një hero, veçanërisht për studentët e rinj konservatorë, duke i takuar ata aty ku ishin dhe duke u ofruar atyre një lëvizje të tyren.
Vrasja e Kirkut është një tjetër episod i dhunës tronditëse me armë në Amerikë – dhe më i fundit në një linjë gjithnjë e më të zgjatur të dhunës politike të kohëve të fundit.
Më herët këtë vit, dy ligjvënës demokratë shtetërorë në Minesota u qëlluan në shtëpitë e tyre – njëri prej të cilëve vdiq nga plagët e tij. Vitin e kaluar, Donald Trump ishte dy herë shënjestër e atentateve. Përplasja e tij me një plumb në një tubim në natyrë në Butler, Pensilvani, ka ngjashmëri të habitshme me të shtënat e së mërkurës në Utah – të dyja u zhvilluan para turmave të mbledhura në ambiente të hapura.
Dy vjet më parë, një sulmues me çekiç hyri me forcë në shtëpinë e ish-kryetares së Dhomës së Përfaqësuesve, Nancy Pelosi, një demokrate e shquar. Në vitin 2017, një burrë hapi zjarr ndaj kongresmenëve republikanë që po stërviteshin në një fushë bejsbolli në Virxhinian veriore.
Është e vështirë të parashikosh se ku do të shkojë politika amerikane nga këtu e tutje, por trajektorja është e zymtë.
Dhuna lind dhunë. Retorika gjithnjë e më përçarëse, e nxitur nga jehonat e mediave sociale dhe qasja e lehtë në armë zjarri, çon në nervozizëm të acaruar dhe një potencial të shtuar për gjakderdhje.
Aktivistët konservatorë po e rishqyrtojnë se cilat masa sigurie janë të nevojshme për paraqitjet publike, ashtu siç bënë shumë politikanë vendas pas të shtënave në Minesota. Por atentati i Butlerit ndaj jetës së Trump ishte pothuajse i suksesshëm, pavarësisht forcave të trajnuara të sigurisë lokale dhe federale në vendngjarje.
Nëse ekziston një ndjenjë se askush nuk është i sigurt – se vetë jeta publike është bërë një sport i përgjakshëm – kjo do të ketë efektin e vet gërryes në politikën amerikane.
Trump, në një video-adresim nga Zyra Ovale të postuar në faqen e tij të internetit Truth Social të mërkurën në mbrëmje, e quajti vrasjen një “moment të errët për Amerikën”.
Por ai nuk humbi shumë kohë duke fajësuar “të majtën radikale” për vrasjen e Kirkut. Ai përmendi disa nga rastet e fundit të dhunës politike – ato që shënjestruan konservatorët – dhe tha se administrata e tij do të gjente “të gjithë ata që kontribuan në këtë mizori dhe në dhunë tjetër politike”.
Këto komente me siguri do të mirëpriten nga ata të së djathtës, të cilët në orët pas të shtënave bënë thirrje për një goditje ndaj grupeve të krahut të majtë.
“Është koha, brenda kufijve të ligjit, të infiltrojmë, të prishim, të arrestojmë dhe të burgosim të gjithë ata që janë përgjegjës për këtë kaos”, shkroi aktivisti konservator Christopher Rufo në X.
Shumë republikanë dhe demokratë të shquar, përfshirë kandidatët e mundshëm për president të vitit 2028, u rreshtuan për të dënuar dhunën politike dhe për të bërë thirrje për një qetësim të retorikës.
Por në Kongres të mërkurën në mbrëmje, një moment heshtjeje për Kirkun u pasua shpejt nga një përleshje me britma midis ligjvënësve – një tregues i mëtejshëm se tensionet partiake janë ende të larta.
Ndërkohë, në Utah, dëshmitarët, forcat e rendit dhe udhëheqësit shtetërorë dhe vendorë vazhdojnë të përballen me traumën e ditës.
Në komentet emocionale gjatë një konference për shtyp, Guvernatori Spencer Cox – i cili ka folur shpesh kundër retorikës së nxehtë politike dhe përçarjes politike – e përshkroi një komb, i cili së shpejti do të festojë një përvjetor historik të themelimit të tij, që është “i thyer”.
“Kjo është e gjitha?” pyeti ai. “Kjo është ajo që na kanë sjellë 250 vjet?”
“Lutem që të mos jetë kështu,” u përgjigj ai.
Dyshimi në zërin e tij nënvizonte të vërtetën e thjeshtë se, në këtë ditë, e ardhmja e Amerikës dhe nëse politika e saj e dhunshme mund të ndryshohet, duket shumë larg të qenit e sigurt.
