Koha e parashikuar e leximit: 4 minuta
24 mars 2025
Bota për fëmijët sot duket shumë më ndryshe se sa për prindërit e tyre.
Një skenë nga seriali i suksesshëm i Netflix ” Adoleshenca ” tregon se sa i madh është ky ndryshim.
Në episodin e dytë të shfaqjes, inspektori detektiv Luke Bascombe (Ashley Walters) është në një shkollë të mesme për të hetuar pse 13-vjeçari Jamie Miller (Owen Cooper), personazhi qendror, dyshohet se vrau shoqen e tij të klasës Katie. Bazuar në ndërveprimet e tyre në Instagram, ai supozon se të dy ishin miqësorë, nëse jo romantikë.
Kjo do të thotë, derisa djali i Bascombe – gjithashtu një student në shkollë – i thotë atij se e ka gabim.
Emoji-t në dukje të padëmshme me të cilat komentoi Katie në Instagramin e Jamie ishin në fakt një formë e koduar e ngacmimit. Emoji i dinamitit përfaqëson një pilulë të kuqe në shpërthim, një referencë për manosferën . Simboli 100 është një tjetër tundim i manosferës, duke aluduar në një teori në ato qarqe që 80% e grave tërhiqen nga 20% e burrave.
Me fjalë të tjera, Katie la të kuptohej se Jamie është një incel.
Është një realizim marramendës për Bascombe dhe të rriturit e tjerë – të cilët janë qartësisht të paditur për idetë e dëmshme ndaj të cilave ekspozohen fëmijët në kujdesin e tyre dhe se si kjo përshkon jetën e tyre.
Kjo shkëputje është në qendër të “Adoleshencës”, e cila që nga premiera e saj ka bërë që shikuesit të flasin për qëndrimet e të rinjve ndaj grave, kulturën e incelit, përdorimin e smartfonëve dhe më shumë.
Miniseriali britanik fillon si një dramë krimi, por gjatë rrjedhës së katër episodeve të tij, ai eksploron se çfarë saktësisht mund të kishte zotëruar një djalë me pamje kaq të pafajshme për të bërë diçka kaq të tmerrshme.
Përgjigjet me të cilat del nuk janë aq të thjeshta.
CNN foli me bashkëkrijuesin e serialit Jack Thorne për udhëtimin e tij në qoshet më të errëta të internetit, zemërimin e meshkujve të rinj dhe atë që ai shpreson që prindërit të largojnë nga shfaqja.
Biseda është redaktuar për gjatësi dhe qartësi.
Ky serial prek shumë çështje të kohës: manosferën, maskulinitetin modern, bullizmin në internet. Çfarë ju shtyu ta tregoni këtë histori?
Filloi me mikun tim (bashkë-krijuesin e serialit) Stephen Graham. Stephen më thirri dhe më tha se duhet të shkruajmë një shfaqje për djemtë që urrejnë vajzat dhe për krimin me thikë, i cili në (MB) është vërtet problematik tani.
Ky ishte fillimi kur ne flisnim për zemërimin e mashkullit, për zemërimin tonë, për mizorinë tonë. Ne po përpiqeshim të ndërtonim një portret të komplikuar të maskulinitetit: të mënyrës se si u krijuam dhe si po bëhen adoleshentët në shumë mënyra të ngjashme, por gjithashtu me shumë dallime.
A ishin këto çështje diçka për të cilën kishit menduar për një kohë?
Është diçka për të cilën kam menduar, por diçka që do ta kisha hedhur poshtë.
Teksa u përkula dhe përpiqesha të kuptoja, në fakt gjeta shumë gjëra që më befasonin dhe shumë ide që, nëse do t’i dëgjoja në kohën e gabuar, do të më kishin çuar në udhëtime për të cilat jam shumë mirënjohës që nuk i vazhdova.
Idetë pas kulturës incel janë shumë tërheqëse, sepse ato kanë kuptim për shumë gjëra: ndjenjat e izolimit, vetëvlerësimin e ulët, ndjenjën jo tërheqëse. Ata ju thonë se ka një arsye pse bota është kundër jush: Sepse bota është ndërtuar nga një këndvështrim femëror dhe këto gra kanë të gjithë fuqinë. (Këto ide sugjerojnë se) ju duhet të përmirësoni veten, të shkoni në palestër, të mësoni se si të manipuloni dhe të mësoni se si të dëmtoni.
